Tussen hemel, aarde en mij

Iets vreselijks heeft me iets prachtigs gegeven. De dood van mijn vader, mijn zielsverwant, heeft me zinnen gegeven en die zinnen bleken gedichten.

Hoe ik in het eerste jaar van rouw mijn vader naar me toe dicht

Van de een op andere dag lag Rob met laag bewustzijn op de Intensive Care. Of hij bang was kon hij niet zeggen, wat hij wel en niet meer wilde ook niet.
Zijn basale recht op zelfbeschikking was hem afgenomen en dat deed mij als zijn vlees en bloed onnoemelijk veel pijn.
Zoveel pijn als het deed, zoveel kwam er ook naar me toe. Ik dichtte mezelf door het eerste jaar heen om gaandeweg te ontdekken dat de hemel en aarde helemaal niet zo ver uit elkaar liggen, maar op magische wijze door elkaar heen lopen.

Jitske is moeder, dochter, communicatieprofessional, creatief schrijfster en prozadichteres. Als ze schrijft, doet ze dat om het leven bij de lurven te grijpen en ze gelooft daarmee niet alleen haar eigen leven, maar ook dat van jou te grijpen, te beroeren. ‘Het meest persoonlijke is het meest universele’. Die geneeskracht van taal heeft haar meermaals gered. Boeken en hun schrijvers bevatten een heilige, eigen waarheid en dat te schrijven voor een ander, heeft ze altijd een moedige daad gevonden, al kan ze zichzelf soms maar moeilijk die dapperheid toe-eigenen.

Klik hier om een fragment van “Tussen hemel, aarde en mij” te lezen als PDF.