Het onverwerkte leed van de Zuid-Molukkers

In alle vroegte op zaterdag 11 juni 1977 overvallen Nederlandse mariniers in opdracht van de Nederlandse regering in het Drentse Bovensmilde de NS-trein, die jonge Zuid-Molukse vrijheidstrijders bijna drie weken daarvoor hebben gekaapt, met  de bedoeling de gegijzelde passagiers ongedeerd te bevrijden. Niettemin vallen daarbij  dodelijke slachtoffers, zowel onder de passagiers als bij de kapers. Hoe heeft het zover kunnen komen? Er is een lange geschiedenis aan voorafgegaan. Daaruit blijkt dat al sinds de eerste besprekingen in 1946 over de overdracht van onze kolonie Nederlands Oost-Indië aan het nieuwe Indonesische bewind sprake is van een lange reeks van wederzijds onbegrip, inschattingsfouten, gebrekkige voorlichting, starre houding en het onvermogen van alle betrokken partijen om tot een oplossing te komen. Dit heeft geleid tot de huidige situatie waarin de Zuid-Molukse samenleving in Nederland op dit moment verkeert. De aanvankelijk in het vooruitzicht gestelde terugkeer van de KNIL-militairen met hun gezinnen naar hun vaderland op Ambon en de verwezenlijking van een eigen, onafhankelijke staat zijn twee grote trauma’s, die nog niet weg zijn uit de harten van de Zuid-Molukkers hier in Nederland. Met een feitelijk verslag van alle gebeurtenissen, omstandigheden, reacties van regeringen en andere overheden en van politieke en maatschappelijke organisaties  vanaf 1946 tot en met de ontzetting van de gekaapte trein in 1977 probeer ik iedereen, die dit boek leest, uitgebreid inzicht te geven in de geschiedenis van de Zuid-Molukse bevolking in Nederland. Ook komen de oorzaken en gevolgen van de langdurige Zuid-Molukse strijd aan bod, die nog steeds nagalmen in de opeenvolgende Molukse generaties in het huidige Nederland