Een ode aan Lavendel

Een ode aan Lavendel

Wat er tot bloei komt in eenzaamheid. Geschreven door Iris Goudsblom.

Samenvatting

In deze dichtbundel poogt Iris haar denken te vangen die opbloeit in eenzaamheid. De liefde, volwassen worden, zelfacceptatie en verlies vinden altijd hun weg door de stilte heen.

Ieder mens komt in het leven momenten tegen van eenzaamheid. Ik besloot op een dag mijn eenzaamheid een naam te geven in de hoop hen hierdoor als iets waardevols te kunnen beschouwen. Ik noemde hen Lavendel. Lavendel kan ieder moment opduiken. Zowel in gezelschap als alleen ‘s avonds op de bank. In de bundel vind je gedichten geschreven over of in eenzaamheid. Ze nemen je mee dagdroom na dagdroom. De liefde, volwassen worden, zelfacceptatie, verlies, herinneringen, fantasieën en zelfs de kleur die achter de wolken schuilt vinden altijd hun weg door de stilte heen de inkt in.

Over de auteur

Iris (21) is een echte creatieveling met een passie voor het theater. Ze is altijd opzoek naar de schoonheid van de kleine dingen in het leven. Van jongs af aan lukte het Iris nauwelijks dagboeken bij te houden tot, vier jaar geleden, ze in de kantine van haar middelbare school met een gebroken hart zat. Ze schreef haar eerste gedicht op een maandag middag in november. Haar liefde voor poëzie is sindsdien altijd blijven plakken. Ze hoopt met haar poëzie herkenning te bieden en te laten zien dat ook verdriet en pijn bestaat uit mooie woorden.