Een leven te kort

Geniet van de prachtige schrijfstijl in ‘Een leven te kort’.

Een leven waarin de emoties bij tijd en wijle hoog oplopen. Angst, veel angst en rouw om zware verliezen. En altijd weer de worsteling om overeind te blijven. Dat vraagt, zou je zeggen, om een boek waarin de auteur alles gedetailleerd van zich afschrijft. Marcelline Morsink koos voor een andere vorm. De eenvoud bepaalt haar communicatie. Details en hoofdlijnen versmelten in een verrassend, overzichtelijk verhaal waarin niets onduidelijk blijft. Daardoor komen de emoties zo mooi naar voren, en kun je zo goed zien wat een mens drijft die decennialang probeert vrij te komen uit donkere diepten. Haar onophoudelijke pogingen leveren een mooi resultaat op, als ze trots door de oppervlakte breekt en ze eindelijk de zon op zich voelt schijnen.

“Ik ben de tweede uit een gezin van acht kinderen. Ik ben een gevoelsmens en dat loopt als een rode draad door mijn boek. Mijn EQ is wel dermate hoog, dat ik mezelf hierdoor vaak tegenkom. Ik laat veel van mezelf zien. Met name mijn leven van vechten tegen een dwangneurose en hiermee moeten leven. Door goede begeleiding en een ultiem doorzettingsvermogen, weet ik het leven van een afhankelijk iemand tot dat van een volwassen en veel vrijer persoon te brengen.”