Diertjes Dingetjes

Inleiding in de kriebeltjes dierkunde Laat ze leven, ze zijn er maar zo even

Sinds de jaren ’80, toen ik dit boekje schreef voor mijn kinderen, is een groot deel van de “diertjes” uitgestorven.
Het belang om ze te beschermen is groter dan ooit. Ik hoop dat door middel van humor in de gedichtjes en tekeningen zowel volwassenen als kinderen, met een glimlach kunnen kijken naar de impopulaire diertjes in onze huizen en achtertuinen. Kinderen staan open voor natuur, volwassenen zouden weer meer met kinderogen kunnen kijken. Ik hoop hiermee weer verwondering op te roepen en hoop dat het tot meer bescherming leidt juist ook dichtbij, in ons eigen huis.

Het boekje is geschreven vanuit een diep gevoel van liefde en respect voor de natuur. De schrijfster werd vroeger door haar vader, in de jaren ’50 van de vorige eeuw, aan de hand meegenomen in het bos en veld. Hij vertelde haar over de bloemen en de dieren en bracht zijn liefde daarvoor over op haar zoals zij later dit op haar eigen kinderen heeft geprobeerd over te brengen. Daarvoor schreef ze ook dit boekje, toen nog handmatig. In de jaren daarna was de schrijfster docent op een middelbare school en bleef er weinig tijd over om te schrijven en te tekenen. Wat haar opviel ook in die jaren, was wel dat er weinig liefde was voor de natuur bij veel jongeren. Elke spin moest worden doodgetrapt! Kort na haar pensioen kwam het idee om toch het boekje te gaan uitgeven omdat de noodzaak voor bescherming groter is dan ooit. De schrijfster is vrijwilliger bij een natuurorganisatie, en doet activiteiten met kinderen. Wanneer kinderen op een positieve manier in aanraking komen met “vieze” beestjes verwonderen ze zich. De schrijfster hoopt met dit boekje vol humor, mensenkinderen met een glimlach te kunnen laten kijken.