De dwaas

Corien Krouwel vertelt op ontroerende wijze het verhaal over haar vader als patiënt in een psychiatrisch ziekenhuis, direct na de Tweede Wereldoorlog. Over een vader als ‘gek’ kon ze destijds niet praten op school, de sportclub of elders. Ze onderdrukte dan ook lange tijd ongewild de gevoelens voor haar vader. Rond haar veertigste jaar heeft zij tijdens een persoonlijke crisis dit boekje geschreven, waarmee zij alsnog haar gevoelens vrij kon uiten. Recentelijk werd zij zich via het opstellingenwerk ervan bewust, dat gekte een trauma is, dat soms vele generaties teruggaat en door kan werken in de nakomelingen. Niet via de genen, maar door ‘bevroren, dus onverwerkt verdriet.’

Productspecificaties