Als het leven een lolletje was, viel er weinig te lachen

Harold de Bruijn schrijft verhalen, losjes gebaseerd op jeugd-herinneringen en belevenissen in de psychiatrie. Het decor is Arnhem, waar hij sinds zijn afgebroken studie aan de HEAO weer woont. De verhalen spelen zich af in vervlogen tijden zonder iTunes of Spotify, maar met Radio Noordzee, LP’s en cassettebandjes. Er komen veel liedjes langs in het boek en voor veel 40-plussers zullen bepaalde situaties zeer herkenbaar zijn. Harold schrijft met de nodige relativerende humor over zijn jonge jaren en de niet geplande career move naar de PAAZ.